นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
หมวดเนท...สะเด็ดน้ำ
เรื่องเล่าต่อไปนี้ ได้มาจากเค้าโครงเรื่องจริงในวีรกรรมที่สามจังหวัดชายแดนใต้ ของ หมวดเนท ...
ผู้เข้าชมรวม
499
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
499
หมวด : เกร็ดประวัติศาสตร์
อัปเดตล่าสุด : 20 พ.ค. 56 / 10:36 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
ทำไมยายไม่ขึ้นมาอุ้มลงไปข้างล่าง ต้องให้ร้องเรียกทุกทีเลย
“ยายจ๋าอยู่ไหน เนทตื่นแล้ว”
ผมร้องเรียก...เงียบ ไร้เสียงตอบรับจากยาย จากร้องเรียกเบาๆ ผมเริ่มส่งเสียงดังขึ้น
“ยาย อยู่ไหน เนทตื่นแล้วนะ”
“แน่จริงอย่าหยุดร้องนะ”
เจ้า”เทาทอง” นกเขาในกรงไผ่ของลุงข้างบ้านร้องรับ แม้มันจะร้อง “กุ๊กกุ๊กกรู้ววววว...” แต่ผมแปลออกว่ามันกำลังร้องยั่วผม
“กุ๊กกุ๊กกรู้ววว ไอ้หนู แน่จริงเอ็งอย่าหยุดร้องนะ หยุดเมื่อไหร่ เอ็งแพ้”
ผมไม่ยอมแพ้มันหรอก
“แงๆๆๆ ยาย อยู่ไหน เนทตื่นแล้ว มาอุ้มลงไปที”
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เรื่อเล่า่อไปนี้ ไ้มาาเ้าโรเรื่อริในวีรรรมที่สามัหวัายแนใ้ อ หมวเนท ...
นอ.ัยสิทธิ์ เะสว่าวศ์
หมวเนท...สะเ็น้ำ
อน ๔...ไอ้ลูเหม็น
วัยหนึ่วบอผม ทุเ้าผมะอยู่ับยายเพียลำพัสอน เ้าุเหว่าสวนหลับ้านมันะร้อปลุผมทุวัน ผมัวเียลานไปเปิประูห้อนอนทั้ที่ายัไม่เปิ ออมานั่อยู่หน้าาน ่อนะถััวเอมานั่อยู่ที่หัวบันไบ้าน มอลไปไม่เห็นใร เียบและเหาเหมือนทุเ้า ทุน า แม่ และพวน้าๆ เร่รีบออไปทำานั้แ่ะวันไม่ึ้น ยายเอาผ้าไปัอยู่นอรั้วหน้าบ้านเหมือนทุเ้า
ทำไมยายไม่ึ้นมาอุ้มลไป้าล่า ้อให้ร้อเรียทุทีเลย
“ยาย๋าอยู่ไหน เนทื่นแล้ว”
ผมร้อเรีย...เียบ ไร้เสียอบรับายาย าร้อเรียเบาๆ ผมเริ่มส่เสียัึ้น
“ยาย อยู่ไหน เนทื่นแล้วนะ”
“แน่ริอย่าหยุร้อนะ”
เ้า”เทาทอ” นเาในรไผ่อลุ้าบ้านร้อรับ แม้มันะร้อ “ุุ๊๊รู้ววววว...” แ่ผมแปลออว่ามันำลัร้อยั่วผม
“ุุ๊๊รู้ววว ไอ้หนู แน่ริเอ็อย่าหยุร้อนะ หยุเมื่อไหร่ เอ็แพ้”
ผมไม่ยอมแพ้มันหรอ
“แๆๆๆ ยาย อยู่ไหน เนทื่นแล้ว มาอุ้มลไปที”
ไ้ผล ผมเห็นยายะโหน้า้ามรั้วมา ่อนะโนลับมา
“ไอ้ลูเหม็นเอ้ย”
ยายเรียผม ่อนละาะละมั สะบัมือไล่ฟอแฟบออ
“เี๋ยว เี๋ยวนะลู ยายำลัึ้นไปอุ้ม”
ยายเินไป ็ับน้ำามือที่เปียับผ้าถุที่สวมอยู่ ำลัะเินึ้นมาอุ้มผมลไปเหมือนทุรั้ ผมเรียมประาศัยนะ แ่ทันในั้นเอ...
“ไอ้เนทับแ่…เสียัีนั เี๋ยวุ๊แ็มาับินับหรอ”
เสียปานฟ้าถล่มินทลายอนายัษ์้าบ้าน... ยายแม้น ัมาแ่ไล ผมนึออว่าเี๋ยวไม่นานนายัษ์็ะมาปราัวรหน้าประูบ้าน เป็นริัว่า ยายแม้นมาถึ็ยืนั้าอยู่หน้าบ้านอผม มือ้าหนึ่เท้าสะเอว อี้าี้นิ้วมาที่ผม ึ่อนนี้นั่ัวแ็ทื่อ ผมไ้ยินเสียยายแม้นทีไร เป็นไ้สยอนหัวลุทุที ยายแม้นเี้ยวหมา ัวให่ เสียัแปหลอ เวลาแะโนที ผมี้นหัวลุ ู๋หไปเลย ี้วิ่ึ้นสมอปรี๊เลยทีเียว
ยายแม้นพูพร้อมถมึา้อมาที่ผม
“ยั ยัไม่ลมาเออี”
าที่สั้นและสั่น ทำให้ผม้อ่อยๆถััวเอลมาทีละั้นๆ อย่า้าๆ พร้อมเาะราวบันไไว้นแน่น ยายแม้นยัยืนูผลานอยู่
“ีๆ ่อยๆลมา เออ ็ลมาเอไ้นี่หว่า”
ผมแอบำเลือูแ ยัเห็นแ้อถมึมาที่ผมอยู่ ผมถึลับหลุบาล
“น่าลัวั ยัษ์ัๆ ปายัเปื้อนเลืออยู่เลย”
ผมืบลมาเือบถึพื้น เห็นยายยืนอมยิ้ม้วยวามเอ็นู แ่อนนั้นผมลับมอเป็นรอยยิ้มอผู้นะ
...ยาย๋า เนทอโทษนะ
“ุุ๊๊รู้ววว...”
เสียเ้า”เทาทอ” เยาะเย้ยอยู่้าบน
แ่ับเ้านบ้า ไว้อีสอปีะเอาหนัสิ๊ยิะให้นระเิเลย
ระหว่าลานไปิไป ็ปราว่ายายแม้นหายไปาหน้าบ้านแล้ว ผมสอส่ายสาามอนทั่ว พยายามยืลำัวที่สั้นมอ้ามรั้วออไป ็ไม่ปราร่าอยายแม้นแล้ว ผมึเริ่ม้นลานึ้นไป้าบนใหม่ ไม่นาน็ไปนั่อยู่ที่หัวบันไบ้านเหมือนเิม
“แๆๆ ยาย๋า ึ้นมาอุ้มเนทหน่อยี้”
ยายมอผม้วยวามล หัวเราะออมา้วยวามเอ็นู ่อนพูึ้น
“ไอ้ลูเหม็นเอ๊ย ไอ้ลูเหม็น”
พูบแ็ส่ายหัวอมยิ้มอย่าเมา แล้วึ้นมาอุ้มผมลไป้าล่าอีรั้ ะอยู่ในอ้อมแนยาย ผมเหลือบมอึ้นไปที่ เ้า”เทาทอ” เห็นมันสะบัหน้าหนีผม้มินเม็้าวโพในราอมันอย่าไม่สนใอะไร
เ้านี้ทำไมเสีย “ุุ๊๊รู้ววว...” ถึไ้สั้นั
ผลงานอื่นๆ ของ คบเพลิง สราญ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ คบเพลิง สราญ
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น